-
1 infatuo
-
2 īnfatuō
īnfatuō —, —, āre [* in-fatuus], to make a fool of, infatuate: hominem mercede: neminem.* * *infatuare, infatuavi, infatuatus V TRANS -
3 infatuo
infătŭo, āvi, ātum, 1, v. a. [in-fatuor], to make a fool of, to infatuate (class.):II.aliquem,
Cic. Phil. 3, 9, 22; id. Fl. 20, 47; Sen. Suas. 2 fin.:verbis, Auct. B. Afr. 16, 1: quemque adulatio infatuat,
Sen. Ep. 59 med.:hominem,
Amm. 15, 8, 2. — -
4 infatuo
in-fatuo, āvī, ātum, āre [ in + fatuus ]1) сбивать с толку, ставить в тупик, дурачить (aliquem aliquā re C, bAfr)2) лишать силы, расстраивать ( consilium alicujus Vlg) -
5 infatuo
īn-fatuo, āvī, ātum, āre (in u. fatuus), I) betören, alqm, Cic. Flacc. 47. Sen. suas. 2, 23: alqm mercede publicā, Cic. Phil. 3, 22: alqm verbis, Auct. b. Afr. 16, 1: infatuatur amoribus mulierum, Hieron. epist. 125, 1: v. abstr. Subjj., pro sua quemque portione adulatio infatuat, Sen. ep. 59, 13: m. abstr. Objj., consilium alcis, Vulg. 2. regg. 15, 31. – II) übtr.: infatuatum sal, geschmackloses, Hieron. epist. 2, 6.
-
6 infatuo
īn-fatuo, āvī, ātum, āre (in u. fatuus), I) betören, alqm, Cic. Flacc. 47. Sen. suas. 2, 23: alqm mercede publicā, Cic. Phil. 3, 22: alqm verbis, Auct. b. Afr. 16, 1: infatuatur amoribus mulierum, Hieron. epist. 125, 1: v. abstr. Subjj., pro sua quemque portione adulatio infatuat, Sen. ep. 59, 13: m. abstr. Objj., consilium alcis, Vulg. 2. regg. 15, 31. – II) übtr.: infatuatum sal, geschmackloses, Hieron. epist. 2, 6. -
7 infatuarsi
* * *гл.общ. прельщаться, приходить в восхищение -
8 infatuarse
зазна́ться; зава́жничать; мно́го возомни́ть о себе́se infatuó con los elogios — у него́ голова́ закружи́лась от похва́л
-
9 infatuare
infatuare v. ( infàtuo) I. tr. ( rar) passionner, provoquer l'enthousiasme de, infatuer. II. prnl. infatuarsi s'emballer (di pour), s'engouer (di de), s'enticher (di de): si è infatuato di un'attrice il s'est entiché d'une actrice. -
10 infatuatio
infătŭātĭo, ōnis, f. [infatuo], infatuation (late Lat.), Hilar. in Job, 3, p. 219. -
11 FOOL: MAKE A FOOL OF
[V]INFATUO (-ARE -AVI -ATUM) -
12 INFATUATE
[V]INFATUO (-ARE -AVI -ATUM) -
13 infatuarsi
v.i.увлечься + strum.; (innamorarsi) воспылать любовью (страстью) к + dat.; влюбиться в + acc.
См. также в других словарях:
infatuar — (Del lat. infatuare.) ► verbo transitivo/ pronominal Hacer o volver a uno fatuo, orgulloso o engreído: ■ se infatuó mucho cuando le dieron el premio. SE CONJUGA COMO actuar SINÓNIMO [envanecerse] * * * infatuar (del lat. «infatuāre») tr. Volver a … Enciclopedia Universal
infatuare — in·fa·tu·à·re v.tr. (io infàtuo) 1. CO portare, spingere qcn. a entusiasmarsi per qcs. in modo eccessivo ma passeggero 2. OB rendere sciocco {{line}} {{/line}} DATA: av. 1420. ETIMO: lat. infatŭāre, v. anche fatuo … Dizionario italiano
infatuarsi — in·fa·tu·àr·si v.pronom.intr. (io mi infàtuo) 1. CO lasciarsi prendere da un infatuazione: infatuarsi di un idea, infatuarsi di uno sport; infatuarsi di una donna, di un uomo, invaghirsene Sinonimi: incapricciarsi, innamorarsi, invaghirsi,… … Dizionario italiano
infatuare — {{hw}}{{infatuare}}{{/hw}}A v. tr. (io infatuo ) Produrre in qlcu. un ammirazione esagerata e una credulità irragionevole per qlco.: infatuare qlcu. per un impresa. B v. intr. pron. Lasciarsi trascinare da un infatuazione per qlcu. o qlco.:… … Enciclopedia di italiano
infatuare — [dal lat. infatuare rendere balordo; stordire , der. di fatuus fatuo, sciocco , col pref. in in 1 ] (io infàtuo, ecc.). ■ v. tr. [suscitare in altri un entusiasmo eccessivo per qualcosa, con la prep. di del secondo arg.: sono stati gli amici a… … Enciclopedia Italiana
Driope — 1) ninfa dell Arcadia,accopiatasi con Ermes, divenne madre di Pan. Fu mutata da Bacco in driade e quindi in albero. 2) eroe mitologico, figlio di Spercheo e Polidora, fondatore della stirpe dei Driopi e tra i primi abitanti della Grecia.… … Dizionario dei miti e dei personaggi della Grecia antica